நான் ஒரு எழுத்தாளன். எழதுகோல் பிடித்து ஏறுகோல் சொருகி வாசிக்க வைத்தேன் தமிழ் எழுத்தாளர்களில் பலர் பல்வேறு காலகட்டங்களில் பிரபலம். காலங்கள் மாறும்போது எழுத்துக்கள் மாறும், வாசிப்பு மாறும், வாசகர்களும் மாறுவார்கள். இப்போது எழுதி அச்சில் ஏற்றி தான் ஆகவேண்டிய அவசியம் இல்லை. இன்நெட்டில் பிளாக் வந்த பிறகு தான் நானே எழுத ஆரம்பித்தேன். அதற்கு முன் எழுதியவை எல்லாம் குப்பைகள் என பத்திரிகை அலுவலகம் நினைத்தனவோ என்னவோ என் கதைகள் எதுவும் அச்சில் ஏறவில்லை. ஆனால் பிளாக்கில் எழுதி பிரபலமான ஆன பிறகு பல பத்திரிகைகள் தேடி வந்து எழுத சொன்னார்கள். அவர்களுக்கு எழுதினாலும் பிளாக்கில் எழுதுவதை நிறுத்தவில்லை.
பத்திரிகைகளில் எழுதும் போது சுதந்திரத்தை காவு கொடுத்து விட்ட தான் எழுத வேண்டியது வரும். இந்த வரிகள் எங்கள் வாசகர்களுக்கு பிடிக்காது என்பார்கள். என்னவோ அவர்கள் வாசகர்கள் மட்டுமே தமிழ்நாட்டின் ஒட்டுமொத்த எழுத்துக்கும் வாசகர்கள் போல் படம் காட்டுவார்கள். அப்போ என் பிளாக்கில் என் எழுத்தை ரசித்து ருசித்து பாராட்டுபவர்கள் உங்கள் பத்திரிகையை படிப்பது இல்லை என்பது தான் பொருளா? ஆனாலும் இங்கே ஊடகம் என்பதே தனிமனித விருப்பு வெறுப்பில் இயங்குவது அல்ல. கூட்டு முயற்சிதான். அதனால் அடுத்தமுறை எழுதும்போது அவர்கள் வாசகர் வட்டத்துக்குள்ளேயே எழுதி காசு பார்க்க ஆரம்பித்துவிட்டேன்.
பிளாக் எழுத்து தான் எனக்கு ஆத்ம திருப்தி. என் வாசகர்களோடு நேரடியாக உரையாடி, அவர்களின் கேள்விகளுக்கு, சந்தேகங்களுக்கு பதில் தேடும் போது என்னை நானே சுயபரிசோதனையும், மறுபிறப்பும் செய்து கொள்ளும் வாய்ப்பு கிடைத்தது. என்னை நான் புடம்போட்டு மாற்றி கொள்ளவும். நான் சிந்திக்காத சில கோணங்களில் என் வாசகர்கள் சிந்தித்து வினா எழுப்பும் போது அது என் வருங்கால எழுத்துக்கான விடையாகவும் அமையும் சந்தோஷம் எதில் கிடைக்கும்.
அப்படி பல வாசர்களோடு உரையாடும் போது தான் வீணா என்கிற மங்கையும் என்னோடு உரையாடினாள். அவள் என் சிந்தனையை பாராட்டியதை விட மேலும் சிந்திக்க செய்து என் எழுத்துக்களை மேலும் மெருகூட்ட உதவினாள். வரிக்கு வரி படித்து விமர்சனம் செய்வாள். அதில் நியாயம் என்பதை விட நேர்மை அதிகம் இருப்பதை கண்டேன். பல நாட்கள் மெயில் தொடர்பிலும், சேட்டிங்கிலும் நீண்ட பல சூடான விவாதங்கள் நடந்து ஒருவருக்கு ஒருவர் ஒரே நேர்கோட்டில் சந்தித்தபோது தான் நாங்களும் ஈர்ப்பு சூட்டில் இருப்பதை இருவரும் உணர்ந்து கொண்டோம். நேர்கொட்டில் மெதுவாக நகர்ந்த இரு புள்ளிகளும் ஒரு மையப்புள்ளியில் சந்திக்காதா என்று ஏங்கிய பொழுது தான் எங்கள் சந்திப்பு ஒரு புத்தக வெளியீட்டு விழாவில் நடந்தது.
அந்த விழா முடிந்து இருவரும் ஒரு ஹோட்டலுக்கு சென்று உணவருந்தினோம். அப்போது அவளே வீட்டிற்கு அழைத்தாள். நானும் ஆர்வத்தோடு சென்றேன். அங்கே அவள் அம்மா, அக்காவை அறிமுகப்படுத்தினாள். அனைவரும் என் வாசகர்கள் என்றால் அகம் மகிழ்ந்து வணங்கினேன். பிறகு மாடிக்கு அழைத்துச் சென்றாள். அப்போது தான் அவள் குடும்பம் ஆண் துணையில்லாமல் தவிப்பது தெரிந்தது. அக்காவும், தங்கையும் சம்பாதித்தாலும் அம்மாவை தவிக்கவிட்டு இருவரும் மணந்து கொள்ள சம்மதிக்கவில்லை.
ஆனால் அக்கா முதிர் கன்னி நிலை தாண்டி விட்டதால் இனி திருமணத்திற்கே வாய்ப்பு இல்லை என்பதை புரிந்து கொண்டேன். அதனால் தான் அவள் அம்மா இளைவளுக்கு திருமணம் செய்ய வேண்டிய தேவையை என்னிடம் கூட அவளை திருமணம் செய்து கொள்ள ஆலோசனை வழங்க சொன்னாள். மூத்தவள் துணையும், சம்பாத்தியமும் வாழ்கையை ஓட்ட போதும் என்பதால் இளையவளாவது திருமணம் செய்து கொண்டு இன்பமாக வாழவேண்டும் என்ற அம்மாவின் ஏக்கம் புரிந்தது.
அன்று இருவரும் மாடிக்கு சென்று மனம் விட்டு பேசிக் கொண்டிருக்கும்போது தான் நான் ஆரம்பித்தேன்.
“ஏன் சுபா, அம்மாவோட ஆதங்கம் நியாயம் தானே, அவங்க துணைக்கு அக்கா இருக்காங்க. அவங்க சம்பாத்தியம் இருக்கு. இனிமே அவங்களை பத்தி உனக்கு என்ன பயம், கவலை, உன் வாழ்க்கையை அமைச்சுகிட்டா அவங்களுக்கு சந்தோஷம் தானே..?”
“ஹாஹா என்னடா நீங்க மட்டும் தான் இதை கேட்கலைனு நினைச்சேன். நீங்களும் கேட்டுட்டீங்க?”
”ஓ. கேள்வி தப்புங்கிறியா..நான் கேட்டது தான் தப்புங்கிறியா?”
”உங்க நிலையில் எதுவும் தப்பு இல்லை. உங்கள் அக்கறையும், உரிமையும் புரியுது. ஆனா இதே மாதிரி கேள்வியத்தானே எங்க அக்கா கிட்டேயும் கேட்டிருப்பாங்க. தங்கச்சி துணைக்கு இருக்கா உனக்கு மேரேஜ் பண்ண என்ன கஷ்டம்னு?, ஆனா அவா அப்படி சுயநலமா யோசிக்காதபோது நான் மட்டும் எப்படி? அக்கா எனக்காக தியாகம் செய்யும்போது நான் மட்டும் ஏன் அவளுக்காக செய்ய கூடாது?”
”ஹாஹா நீ என் புனைவு கதையிலேயே விதண்டா வாதம் செய்யுறவ. உன் குடும்ப கதையில் செய்யாமயா இருப்ப. ஆனா உன் அக்காவுக்க அப்போ இருந்த பொறுப்பும் கடமையும் இப்ப உனக்கு கிடையாது. அப்போ அவ தான் தன் சுகத்தை மறந்து சுமைதாங்கி மாதிரி உன்னையும் அம்மாவையும் தாங்கி பிடிக்கவேண்டிய நிலையில் இருந்தா. இப்போ உன்னோட சந்தோஷமும், அம்மாவோட சந்தோஷமும் தானே முக்கியம். அதுக்கு தானே அவ தியாகம் பண்ணியிருக்கா. இதுக்கு நீயும் பதில் தியாகம் பண்ணவேனு சொல்றதுல எனக்கு எந்த நியாயமும் இல்ல”
”சரி இப்போ அதை பத்தி பேசவேண்டாம். ஆனா இது சம்பந்தப்பட்டதை பத்தி பேசுவோம். அப்போ மறைமுகமா என் பிரச்சனைக்கும் தீர்வு கிடைக்கும் அது உங்கமூலமா கிடைச்சா இன்னும் சந்தோஷம் தான்…?”
என்று சுபா சொன்னபோது நான் அவளை தீர்க்கமாக பார்த்தேன். அவள் மேலும் தொடர்ந்து,
”உங்களோட ”தண்டவாளங்கள்” கதைய படிச்சிட்டு தான் நான் உங்க தீவிர வாசகியா மாறினேன். அப்போ நான் காலேஜ்ல படிச்சிட்டு இருந்தேன். அதை அக்காவையும் படிக்க சொன்னேன். அவளும் படிச்சா. அப்புறம் அம்மா கூட படிச்சாங்க. காரணம் அது எங்க வீட்டு கதை மாதிரி தான் தோணுச்சு. அதுக்கப்புறம் உங்க பிளாக்கை தொடர்ந்து படிச்சு தான் உங்களையும் புடிச்சேன். ஐ மீன் உங்க நட்பையும்…. ?”
”ஓ இதெல்லாம் நீ இதுவரை ஷேர் பண்ணல. சோ சொல்லு தண்டவாள கதை வேற கோணமாச்சே. அது வில்லங்கமான கதையாச்சே மா. அக்காவும் தங்கையும் லெஸ்பியன்ஸ். அம்மா ரெண்டு பேரும் மேரேஜ் பண்ணிக்க கம்பெல் பண்ணும்போது. ரெண்டு பேருமே ஒரு ஆண் ரெண்டுபேரையும் கல்யாணம் பண்ணிக்க ஓகே சொன்னா, பண்ணிக்குறேனு சொல்வாங்க. அப்படி அக்கா தங்கைய கல்யாணம் பண்ணிக்க ஒத்துக்கொண்ட ஒருத்தன், ஒரு கட்டத்தில் அவங்க அம்மாமேல் ஆசைபடுறான்.
அம்மா அவனோடு உறவாட மறுத்தாள் இருமகள்களையும் தவிக்கவிட்ட பிரிஞ்சுபோவதாக மிரட்டுறான். அம்மா வேற வழியில்லாம சொந்த மருமகன் கூட உறவாடுகிறாள். ஆனால் மகள்கள் அதை பார்க்கும்போது அம்மா அழைத்தே உறவாடுவதாக பிளேட்டை மாற்றுகிறான். அம்மா மேல் கோபம் வருவதற்கு பதிலாக அவனை துரத்திவிட்டு மீண்டும் மூவரும் லெஸ்பியன்களாக மாறுவதாக கதை முடியும்…இதுல உன் குடும்பம் எங்கே வந்தது சுபா?”
சுபா அமைதியாக இருந்துவிட்டு, ”உங்க ”தண்டவாளங்கள்” கதையின் முடிவு எனக்கு பிடிக்கவில்லை. ஆனால் அம்மாவை மிரட்டி அவன் உறவு கொள்ளும்போது, மகள்கள் பார்த்தபின்பு, அவன் அம்மாமேல் பழி போட்டாலும் மகள்கள் பரவாயில்லை, அம்மாவுக்கும் அந்த சுகம் தேவையென்றால் மகள்கள் நாங்கள் எங்கள் கணவனை அம்மாவோடு பகிர்வதில் எந்த சங்கடமுமில்லை.
ஆக கடைசியில் அம்மாவுக்கும், மகள்கள் இருவருக்கும் ஒரே கணவன் என்று முடித்து இருந்தாள் நன்றாக இருந்திருக்கும் என்று நான் நினைத்தேன். ஆனால் அக்காவுக்கும், அம்மாவுக்கும் உங்க கதை முடிவான மூன்று பேரும் லெஸ்பியன்களாக மாறிவிடுவது தான் பிடித்து இருந்தது”
நான் அவள் விரும்பிய முடிவை கண்டு அதிர்ந்தாலும், சமாளித்த கொண்டு,
”புனைவு கதையில் அந்த புனைவு தான் சுவாரஸ்யம். அது நிஜவாழ்க்கையில் நடைபெறாது எனும்போது தான் ஈர்க்கும். இல்லையென்றால் இது என்வீட்டில் நடக்கும் கதை தானே,. எதிர்வீட்டில் நடக்கும் கதை தானே என்று அதை யதார்த்த கதையாக்கி படித்த விட்டு எந்த பாதிப்பும் இல்லாமல் இயல்பாக கடந்து போய்விடுவார்கள். அதனால் தான் அப்படியொரு இல்லீகல் செக்ஸை ஒரு குடும்பத்திற்குள் நுழைத்த புனைவோடு எழுதினேன். ஆனால் அதை நிஜமாக்க நீ முயல்வது எனக்கோ சுவாரஸ்யமாத்தான் இருக்கு”
உடனே சுபா எழுந்து என் பின்னால் முதுகோடு அணைத்து
”உங்கள் தனிமையை ஏன் எங்கள் குடும்பத்தோடு பகிர கூடாது..ஐ மீன் வீ டூ நீட் யூ…அக்கா, அம்மா கிட்டே பேசிட்டேன். நீங்க ஓகே சொன்னா, எங்கள் வீட்டின் ஒரே ஆண்மகனாக இருந்து எங்களோடு வாழலாம். உங்கள் கதையும் நிஜமாகும், செக்ஸும் அக்கா, தங்கையான எங்களை நிழல்போல் தொடர்ந்து துன்புறுத்துகிறது. ஆனா நாங்க லெஸ்பியனாக மாற விரும்பவில்லை. ஆண்துணைக்கு ஏங்குகிறோம். அந்த ஆணாக நீங்கள் ஏன் இருக்க கூடாது. தப்புனா சாரி”
ஒரு எழுத்தாளனாக பல மனிதர்களின் எண்ணங்களையும், வாழ்க்கை சம்பவங்களையும் கிரகித்து, அதில் என் சொந்த கற்பனை குலைத்து தான் கதைகளை புனைகிறேன். ஆனால் என் வாழ்க்கை கதையே இப்படி சுபாவால் புனையப்படும் என்பதை என்னால் அந்த கணத்தில் நம்பவே முடியவில்லை.
சுபாவை என் பிரியமுள்ள வாசகியாக, அன்பு தோழியாக ஒரு கட்டத்தில் காதலியாக கூட கற்பனை செய்து பார்த்து இருக்கிறேன். அவள் சம்மதித்தாள் அவளை மணந்து கொள்ளும் மனநிலையில் தான் இருந்தேன். ஆனால் சுபாவோ என்னையே அவள் குடும்பதுக்கு ஒட்டுமொத்த ஆண்துணையா மாற்ற முயன்றதை நான் மறுக்கும்நிலையில் இல்லை.
சுபாவை அள்ளி அணைத்து முத்தமிட்டேன். அவளும் ஆசைபொங்க சந்தோஷத்தில் என் முகமெங்கும் முத்தமிட்டு இந்த உறவு என் அம்மா, அக்கா ஆசியோடு ஒரு அறையில் மூவரும் சுகம் அனுபவிக்கும் ஒரு முக்கூடல் காமசங்கமமாக அமையவேண்டும் என்று கீழே அழைத்துச் சென்றாள். ஏற்கனவே என் மனநிலை அறிந்தவர்கள் போல், ஏனெனில் சுபா என் சம்மதத்தை அவர்களுக்கு தெரிவிக்கும் முன்பே கீழே எங்களுக்காக முதலிரவு அறை தயாராக இருந்தது. ஆக சுபா குடும்பம் முன்போ திட்டமிட்டு என் மனநிலை அறிந்தே வீட்டிற்கு அழைத்து மாப்பிள்ளை ஆக்கி இறுக்கிறார்கள்.
அம்மா எடுத்து கொடுத்த முதல் தாலியை மகள்கள் அட்சதை தூவ அம்மாவுக்கு கட்டினேன், அடுத்த தாலியை அக்காவுக்கும், தங்கைக்கும் கட்டினேன். மூவரும் என்னை அணைத்து கொண்டு அறைக்குள் அழைத்துச் சென்றார்கள். ஆனால் அம்மா தனக்கு காமதேடல் இல்லை என்பதை மகளுக்கு புரியவைத்து, அதை முன்பே சொன்னால் இருமகள்களும் திருமணத்திற்கு சம்மதிக்கமாட்டார்கள் என்பதால், அவள் மட்டும் எங்களை அறைக்குள் வைத்து அடைத்துவிட்டு வெளியே சென்று கதவை பூட்டினாள்.
மறுநாள் முதிர்கன்னி அக்காவையும், என் அன்பு வாசகி தங்கை சுபாவையும் கன்னி கழித்த அவர்கள் புண்டை பூட்டை என் சுன்னி சாவியால் விடிய விடிய திறந்து திறப்புவிழா நடத்திய பிறகே அதிகாலையில் அம்மா அறையின் கதவை திறந்து எங்கள் இல்வாழ்க்கையை ஆரம்பித்து வைத்தாள்.
சில வருடங்களில் மகள்களின் வாழ்க்கை சிறப்பாக அமைந்த சந்தோஷத்தில் அம்மா மாண்டுபோனாள். இப்போது நான்தான் அந்த குடும்பத்தின் காமக்காவலன். இப்போது என் வாரிசுகளாக அக்கா, தங்கை இருவருமே எழுத்தாளர்களாக மாறிவிட்டார்கள். என் எழுத்தைமட்டும் அல்ல பிளாக்கையும் அவர்கள் இருவரும் தொடர்ந்து நடத்தி வாசகர் வட்டத்தை விரிவுபடுத்திவிட்டார்கள். நான் இப்போது வீட்டில் ஓய்வெடுத்து கொண்டு அவர்களை ஊக்கப்படுத்தி வருகிறேன். என்கோல் எழுதிய என் காமக்குடும்பத்தின் எழுதுகோல் கதை இது தான்…
0 Comments:
Post a Comment