நான் சந்திரன். என் பள்ளி, கல்லூரி நண்பன் மகேஷின் குடும்பத்தோடு மிக நெருக்கம். அடிக்கடி அவன் வீட்டில் தான் கேரம் விளையாடி கொண்டிருப்போம். மகேஷுக்கு ஒரு அக்கா உண்டு. பேரு சந்தியா. திருமணம் முடிந்து விவாகாரத்தானவள்.
அந்த ஒரு சோகம் தான் அவர்கள் வீட்டில் என்றாலும் அதை வெளியே அவர்கள் காட்டி கொண்டதே இல்லை. சந்தியா அக்கா முகத்தில் ஒரு நாள் கூட வாழவெட்டி சோகரேகையை நான் பார்த்ததே இல்லை. ஒருவேலை தாம்பத்ய அடிமை விலங்கிலிருந்து விடுதலை பெற்ற உணர்வா என்னவென்று புரியவில்லை. அவர்களே மறந்து போன விஷயங்களை பற்றி விவாதித்து நானும் விடை காண விரும்பவில்லை.
ஆனால் நான் போகும்போதெல்லாம் என்னோட சகஜமாக பழகுவாள். சிலநேரம் மகேஷ் எங்காவது வெளியே போயிருந்தாலோ அல்லது தூங்கி கொண்டிருந்தாலோ கூட என் கூட கேரம் விளையாட சந்தியா அக்கா வந்துவிடுவாள். அதனால் மகேஷ் இல்லாவிட்டாலும் அவன் வீட்டில் எனக்கு பொழுது போகும். சில நேரம் சந்தியா அக்காவோடு கடைதெருவுக்கு ஷாப்பிங், காய்கறி வாங்க கூட கூட்டி செல்வேன். சிலநேரம் கோவிலுக்க கூட அழைப்பாள். துணைக்கு கூடபோய் வருவேன்.
ஒரு நாள் நானும் அவளும் கேரம் விளையாடிவிட்டு கைவழித்த போரடித்ததும் வீட்டில் பேசி கொண்டிருந்தோம். அவங்க அம்மா அம்மாவை அழைத்து கொண்டு ஹாஸ்பிடல் செக்அப்பிற்கு போய் இருநதான். அப்போது தான் சந்தியா அக்கா,
“டே சந்திரா, நீ ஸ்கூல் டேஸ்லயே ஒரு பொண்ணை லவ் பண்ணி, காலேஜ் வரைக்கும் மெயின்டேன் பண்ணி அப்புறம் கழற்றிவிட்டுடியாமே, ஏன்டா?”
அந்த கேள்வியில் நான் கொஞ்சம் ஷாக் ஆகி சந்தியா அக்காவை ஏறிட்டு பார்த்தாலும், மகேஷ் அதைகூட அக்காவிடம் ஃபிரியாக ஷேர் செய்து உள்ளதை நினைத்து அது பற்றி பேச கூச்சப்பட்டேன். உடனே அவள்,
“டே சும்மா சொல்லுடா, எனக்கு இப்ப இல்ல நீ ஸ்கூல்ல படிக்கும்போதே தெரியும். மகேஷ் சொன்னானு நினைக்காதே. அவன் உன் ஃபிரண்ட் ஆச்சே, உன்ன மாதிரி தானே இருப்பான். ரெண்டு பேருமே கல்லூளிமங்கனுங்களாச்சே…?”
எனக்கு பெரிய குழப்பமும் அதிர்ச்சியும் கூடியது.
?”மகேஷ் சொல்லாம சந்தியா அக்காவுக்க எப்படி தெரியும்? ஒரு வேளை என் லவர் கயலே சொல்லியிருப்பாலோ…அய்யோ அப்படினா என்னலாம் சொல்லி தொலைச்சாலோ தெரியலியே…சரி இனிமே தப்பிக்க முடியாது. ஆனா நாம எதையும் வாயை விட்டு மாட்டிக்க கூடாது. அக்காவே சொல்லட்டும். அவளுக்கு எந்த அளவுக்கு தெரிஞ்சிருக்குனு பாத்துட்டு அப்புறம் விளக்கலாம்”
மனதுக்குள் பல கேள்விகள் மின்னல் போட் என்னை வெட்டியது. நானும் வெட்கத்தோடு அவளிடம்,
”அய்யோ ஆமாக்கா ஆனா இதை ஏன் இப்போ கேட்குறீங்க..உங்க கிட்டே யாரு சொன்னது?”
”ம்ம்..அதெல்லாம் உனக்கு தேவையில்லை. நீ கயல் கூட பிரேக் அப் ஆனது உண்மையா பொய்யா?”
”ஆமா…ஆனா….நான் காரணம் இல்ல.. ?”
”அது சரி..நான் தான் காரணம்னு எந்த ஆம்பளை நாயி ஒத்துகிச்சு..காரியம் ஆகுற வரைக்கும் வாலை ஆட்டிகிட்டு முன்னாடி பின்னாடி வந்து மோந்து, மோந்து பாக்கும்…வாசம் போல ஆசையும் தீர்ந்து போச்சுன்னா, மோசம் பண்ணிட்டு, வேஷத்தை கலைச்சிட்டு, வாலை சுருட்டிக்கிட்டு ஓடிடும்..டே நான் உனக்கு முன்னாடி பிறந்தவ..நான் பாக்காத லவ்வா டா… ?”
சந்தியா அக்கா கிடுக்கி பிடி போட்டதும், பதில் பேசமுடியாமல் தலையை குனிந்து கொண்டேன்.
”இங்க பாருடா கயல் என் தோழியோட சித்தி பொண்ணு தான். அவளை நல்லா தெரியும். அவளை மாதிரி பொண்ணை லவ்வரா மட்டும் இல்லைடா. மனைவியா கிடைக்க நீ தான் கொடுத்து வச்சிருக்கணும். அவளை மிஸ் பண்ணா நீ லைஃபையே மிஸ் பண்ணின மாதிரி தான். அவளை கூப்பிட்டு எல்லா விபரமும் கேட்டுட்டேன்.. தப்பு உன் மேல தான்..”
நான் எதுவும் சொல்லாமல் மங்குனி மாதிரி இருந்தேன். உடனே அவள்,
”என்னடா பேச்சையே காணோம். பண்றதெல்லாம் பண்ணிட்டு பக்காவா பம்மிடுவீங்களே பசங்க நீங்க…பாவம் நாங்க தான்டா..முதல்ல இந்த காதல், ரிலேசன்ஷிஃப்லாம் வேண்டாம், வேண்டாம்னு விலகி, விலகி போனா கூட விடாம துரத்தி வந்து இல்லாத தியாகமெல்லாம் பண்ணி எங்களை திரும்பி பார்க்கவச்சு, அப்புறம் விரும்பவும் வச்சிடுவீங்க..நாங்க விரும்பிட்டோம்னு புரிஞ்சு உடனே உங்க வேலைய காட்டுவீங்க அதானே டா உங்க பசங்க பாலிசி… ?”
மகேஷ்க்கு தங்கையாக இருந்த இதே கேள்வியை கேட்டு இருந்தால், விட்டு வாங்கியிருக்கலாம். அக்கா என்கிற மரியாதையில் அவளிடம் என்ன சொல்வது? ஆனா கயல் எல்லா கதையும் சொல்லிட்டாளோ,..வேற எதையெல்லாம் சந்தியா அக்கா அவுத்து விடபோறாளா என்கிற பயத்தில்,
”சாரி அக்கா, நீங்க சொன்ன மாதிரி தப்பு என் மேலயே இருந்தாலும், எவ்ளோ டைம் எஸ்எம்எஸ், வாட்ஸ் அப்ல சாரி கேட்டேன். அவ ஏன் ரிப்ளை பண்ல…அதனால தான் நானும் ஃபாலோ பண்ணல.அப்படியே பிரேக் அப் ஆகிடுச்சு… ?”
”ஓ….எஸ்எம்எஸ், வாட்ஸ்அப்பை நம்பி தான் அவ பின்னாடி அலைஞ்சு அலைஞ்சு லவ் பண்ணீங்களோ….அப்போ அவ மனசு, முகம் பார்த்து பண்ணலை…அந்த சாரி எழவை அவகிட்டே நேரடியாக முகம் பார்த்த தானே சொல்லணும்..கண்டிப்பா முதல்தடவை மன்னிக்க மாட்டாங்க யாரும்..நீங்க மட்டும் பெரிய மன்னிப்பு மகாத்மாக்களா….அலையவிட்டு, அடம்பிடிச்சு தானே அரவணைப்பீங்க…அது போலத்தானே அவளும்… ?”
அதுக்கு மேல் சந்தியா அக்காவிடம் விவாதிக்க முடியாது என்று தெரிந்து போனதால் அமைதியாகி விட்டேன். அதற்கு பிறகு கூலான அக்கா,
”ஆமாடா நானும் கயல் கிட்டே ஃபிராங்கா தான் கேட்டேன். அவ அக்கா கிட்டே கூட ஷேர் பண்ணலை. ப்ளீஸ் சொல்லிடாதீங்க..உங்க கிட்டே மட்டும் தான் ஷேர் பண்றேனு சொன்னா…பர்த்டே ட்ரீட் ரொம்ப பெருசா கொடுத்தியாமே….உன்னை கொடு என்னை தருவேன் னு கேக்ல வாசகம் எல்லாம் எழுதி அவளை அன்னைக்கு உண்டு இல்லைனு பண்ணிட்டியாமே…இதுல காரியத்தை கண்ணும் கருத்துமா முடிச்சுட்டு வீட்டுக்கு போய் வாட்ஸ்அப்ல புரோக்கன் தி சீல்…திஸ் தி பெஸ்ட் டீல்னு வேற மெசேஜ் போட்டியாம்…அவ்ளோ கூத்து நேர்ல பண்ணிட்டு இவரு வாட்ஸ்அப்ல தான் சாரி கேட்பாராமே…அப்போ நீ வாட்ஸ்அப்ல தானே அவ சீலை உடைச்சிருக்கணும்…. ?”
சந்தியா அக்கா சொன்ன இந்த வரிகளால் ஆடிப்போய் அதிர்ச்சியோடு அவளை பார்த்தபோது,
“என்னடா ஷாக்கா இருக்கா..எல்லாத்தையும் கயல் சொல்லிட்டா. இப்ப இன்னும் கொஞ்ச நேரத்துல வருவா. நீயே அவளை தனியா ரூம்குள்ள கூட எதுல விழுவுயோ தெரியாது. முன்னாடி நீ எதுல விழுந்து அவளை உன் காதல் வலையில் வீழ்த்தினியோ, அதே போல அவளை சமாதானப்படுத்தி, சாந்தப்படுத்தி, அவளோடு உறவை கன்ட்டினியூ பண்ணப்பாரு. இதை ரொம்ப நாள் முன்னாடியே நான் பண்ணியிருப்பேன். ஆனா இதெல்லாம் என்னை மாதிரி மூணாவது மனுஷி சொல்லி புரியவைக்கூடாது”
நான் அக்காவை நிமிர்ந்து பார்த்தபடியே நின்றேன். மேலும் அவள் தொடர்ந்து,
”எப்படி அவ மேல காதல் பூத்துச்சோ அதே போல உனக்கே தோணியிருக்கணும். நானும் உன்னை கவனிச்சுகிட்டு தான் இருந்தேன். ஆனா கயலை மிஸ் பண்ணின சோகம் உன் முகத்துல தெரிஞ்சாலும், நீ அவ கூட பேசி, திரும்பவும் பிரேக் அப்பை உடைச்சு பழகணும்னு ஃபீல் பண்ணி டிரை பண்ற மாதிரியே தெரியலை..அதான் இன்னைக்கு நானே உன்கிட்டே பேசினேன்…புரியுதாடா..ரெடியா இரு”
என்று சந்தியா அக்கா உடனே கயலுக்கு போன் செய்து அவளிடம் வரசொன்னாள்.
சிறிது நேரத்தில் கயல் சோகத்தோடு அக்காவை சின்ன புன்னகையோடு பார்த்து கொண்டு என் பக்கம் திரும்பாமலேயே அக்காவிடம், செல்ல, சந்தியா அக்கா அவளை ஆறுதலோடு அணைத்து,
எங்கள் இருவரையும் ஒரு ரூம்குள் கூட்டி சென்று,
”மனசு விட்டு பேசுங்க ரெண்டு பேரும், வெளியே வரும்போது பழைய லவ் ஜோடியாத்தான் வரணும் ஓகேவா….டேக் யுவர் ஒன் டைம். மகேஷும் அம்மாவும் இப்போதைக்கு வர மாட்டாங்க… ”
என்று அக்கறை கலந்த அன்பு கட்டளையோடு எங்கள் அந்த ரூம்க்குள் அடைத்து சாத்திவிட்டு சென்றாள்.
அதுவரை இறுக்கத்தோடு இருந்த நான் கயலை அப்படி முகம் பார்க்க அருகில் பார்த்தபோடு, என் ஈகோவெல்லாம் உடைந்து அவளை கட்டி அணைத்து ஆனந்த கண்ணீரோடு முகமெல்லாம் முத்தமிட்டு என் காதலையும், மன்னிப்பையும் காமம் கலந்து அவளோடு கூடி கோபத்தையும், சோகத்தையும் களிப்போடு கழிக்க தயாரானேன்.
அவளும் காமவேசத்தில் என் உதடை கவ்வி, ஆவேசத்தோடு வெறோயடு கடித்து அவள் அன்பை காட்டுத்தனமாக வெளிப்படுத்த அவள் பல் என் உதடில் பட்டு ரத்தம் வழிந்தோடியது. அதோடு என் உதவை கவ்வி சுவைத்து என் ரத்தத்தின் ரத்தமான என்னுள் கலந்தாள். அதற்கு மேல என் காதலையும் காமத்தையும் காட்டுத்தனமாக காட்ட கயலை தூக்கி அங்கிருந்த கட்டிலில் தூக்கி போட்டு மேலே பாய்ந்தேன்.
இருவரும் ஒருவரையொருவர் கட்டிலில் கட்டிப்புரண்டோம். இடையில் ஏற்பட்ட இடைவெளிய ஊடலாக மாறி எங்களை உள்ளத்தின் உவகையோடு காமக்கூடலுக்கு அடித்தளமிட்டு, இன்ப பயணத்தை ஆரம்பித்து வைத்தது. ஆடைகள் கலைந்து அம்மண குண்டிகளாக இருவரும் கட்டிபிடித்து காமம் தூயக்க ஆரம்பித்தோம்.
அவள் சின்ன முலைகள் ஏற்கனவே என் கைகளுக்கும், வாய்க்கும் பரிட்சயம் என்பதால், அவைகளை உருட்டி பிசைந்து என் வாய் கொள்ள வாய்க்குள் வாங்கி, காம்பு கூம்புகளை சப்பி சுவைத்தேன். அவள் என் அடி தண்டை பிடித்து ஆவேசமாக ஆட்டி முருக்க நான் அவள் மேலே ஏறி அவள் புண்டை சந்தில் வைத்து, வாகாய் காட்டியபோது, அவளே என் சுன்னியை பிடித்து அவள் புண்டையில் தேய்த்து, என்னை பார்த்து கண்ணடித்தாள்.
நான் காமச்சூட்டில் அவள் உதடுகளை கவ்வி சுவைத்து கொண்டு என் அடி தண்டை அவள் புண்டைக்குள் வைத்து பலம் கொண்டு சொருகி, ஓழ்போட தொடங்கினேன். என் வாய்வார்த்தையோ, பேசும் மொழியோ இல்லாமல் எங்கள் பிரிவையும், தனிமையின் தாகத்தையும் அந்த ஓழ் மூலம் இருவரும் வெளிக்காட்டி கொண்டு, எங்கள் பிரிவை அந்த உறவில் நிவர்த்தி செய்துவிட்டு, உடைகளை அணிந்து கொண்டு வெளியே வந்தோம்.
சந்தியா அக்கா எங்கள் முகப் பூரிப்பை பார்த்துவிட்ட, எங்கள் ஊடலை உடல் வேட்கை கொண்டு தீர்த்து கொண்டதை புரிந்து கொண்டு, இருவரையும் அணைத்து கொண்டாள். ஆற்றாமை தாங்கமுடியாமல் அவள் கால் கயல் விழ, நானும் விழுந்து ஆசீர்வாதம் வாங்கி கொண்டு விடைபெற்றோம்.
விரைவில் படிப்பு முடிந்து வேலை கிடைத்தபின் கயலை திருமணம் செய்து கொள்ள சந்தியா அக்கா இருக்கிறாள் என்கிற நம்பிக்கையில் நானும், கயலும் காதலோடு பயணப்பட தயாராகிவிட்டோம்.
0 Comments:
Post a Comment